Posle smrti naše telo živi još dva dana?!

Kada ljudski mozak prestane da radi i kada dođe do nepovratne obustave funkcionisanja disajnog i krvnog sistema, lekari službeno proglašavaju da je nastupila smrt. Novo američko istraživanje pokazuje da bi se ta definicija u određenom smislu mogla promeniti.

geralt / Pixabay

Prema naučnom radu koji je postavljen na stranici "Biorxiv", na stotine gena u telu nastavljaju da funkcionišu još, najmanje, dva dana nakon smrti.

Štaviše, u ćelijama se bude neki geni koji za života nisu bili aktivni.

Novo otkriće ima veliki značaj za lekare koji se bave transplantacijom organa, ali i za forenzičku medicinu, u kojoj bi se trenutak smrti mogao određivati sa, do sada, neviđenom preciznošću od samo par minuta.

U studiji koja je rađena pod vođstvom Petera Noblea i Aleksa Pozitkova, sa Univerziteta u Vašingtonu i Sijetlu, proučavane su aktivnosti gena u organima miševa i riba zebrica.

Stotine gena uključile su se odmah nakon smrti. Među njima je bila i grupa gena za fetalni razvoj, koji se obično isključuju odmah nakon rođenja, ali i grupa gena koji se povezuju s povećanim rizikom obolijevanja od raka. Njihova aktivnost dostigla je vrhunac četoro sata nakon smrti.

Autori pretpostavljaju da se slični procesi zbivaju i u ljudskom organizmu. Već su neka ranija istraživanja pokazala da su kod ljudi različiti geni, među kojima i oni za kontrakciju srčanih mišića, te za zacjeljivanje rana, aktivni više od 12 sati nakon smrti.

Činjenica da se nakon smrti aktiviraju neki geni povezani sa rakom važna je za transplantacionu medicinu. Naučnici su ranije uočili da se rizik obolevanja od raka povećava kod ljudi kojima su presađeni organi.

Tome u određenoj meri mogu pridoneti lekovi za suzbijanje reakcija imunološkog sistema koje pacijenti uzimaju kako telo ne bi odbacilo organ. Američki stručnjaci, međutim, smatraju da bi trebalo istražiti koliku bi ulogu u tome mogli imati geni "probuđeni" nakon smrti.

Nameće se pitanje zašto se toliko mnoštvo gena uključuje nakon smrti? Na njega postoje dva moguća odgovora, navode naučni portali.

Prvi je da telo prirodno nastoji da uključi gene koji se inače uključuju pri ozbiljnim povredama. Drugi je da isključivanje brojnih gena daje priliku za uključivanje onim genima koji su za života bili utišani aktivnostima većine.

Novo istraživanje moglo bi da podstakne razmišljanje o tome jesu li dve ključne definicije smrti - ona o prestanku funkcija mozga i ona o zaustavljanju respiratornog i krvnog sistema konačne odrednice, pošto geni mogu biti aktivni još dva dana nakon smrti.