"Hitlerove furije": Nemice koje su služile Rajhu bile surovije od muškaraca

U knjizi “Hitlerove furije”, britanska profesorka istorije i stručnjak za Holokaust Vendi Lover iznosi priče brojnih žena koje su Rajhu služile ponekad i surovije od muškaraca. Mada su mnoge bile požrtvovane majke, to ih nije sprečavalo da hladnokrvno ubijaju jevrejsku decu, daju smrtonosne injekcije u logorima i čine druge zločine.

Vraćajući se iz kupovine, plavokosa nemačka domačica Erna Petri (23), udata za visokog oficira SS u Poljskoj, kraj seoskog je puta ugledala čudan prizor: šest malih, polugolih dečaka, zgrčenih od užasa.

Odmah je pogodila ko su - mora da su pripadali Jevrejima koji su pobegli iz voza za logore smrti. I sama majka dvoje dece, odvela je uplakanu dečicu kući, utešila ih i nahranila. Nakon toga je šestoricu dečaka - najstarijem je bilo 12 godina - odvela u šumu, postrojila ih kraj jarka i metodično pobila hicima u potiljak.

Ovakva šizofrena kombinacija nežne majke i hladnokrvnog ubice nije, na žalost, bila retka među Nemicama odanim nacizmu.

Kako knjiga “Hitlerove furije” otkriva, na desetine hiljada njih su bile saučesnici, ili čak revnosni učesnici u nacističkim zločinima, ali je mali broj odgovarao i bio kažnjen ravnopravno sa muškarcima.

Među malobrojnima koje su morale da polože računa bile su pre svega zloglasne čuvarke u koncetnracionim logodrima - poput Irme Greze i Ilze Koh, koje su u zločinima išle dotle da su ih opisivali ne kao žene, već kao zveri i greške prirode.  Nacistička Nemačka je bila muški svet, ali žene su u njegovu moralno trulu zaveru bile uvučene duboko kao i muškarci, mada u manjim razmerama.

Ironijom sudbine, u mrežu zla prve su se uplele žene zaposlene u zdravstvu. Od kako su nacisti došli na vlast i nametnuli politiku arijevske čiste rase, bezbroj medicinskih sestara je, naoružano špricevima punim morfijuma, rutinski ubijalo fizički hendikepirane i mentalno obolele pacijente.

Jedna od njih bila je i Pauline Knejsler, zaposlena u zamku Grafenek, “klinici za eutanaziju” na jugu Nemačke.

Obilazila je duševne bolnice i svakodnevno birala po 70 pacijenata, koji su zatim na “klinici” ubijani u gasnim komorama. Smatrala je da to nije loše, jer je “smrt do gasa bezbolna”. Njima su se pridružile i babice koje su prijavljivale deformisanu novorođenčad i fetuse, te preporučivale abortuse, eutanaziju dece i sterilizovanje majki.

Pored ovog “profesionalnog pristupa”, milioni nemačkih žena su zdravo za gotovo prihvatili stav da su Jevreji neprijatelji i da njihovo uništenje predstavlja “konačno rešenje”. Najmanje pola miliona mladih žena pridružilo se kolonizaciji “Divljeg istoka” u Poljskoj, Ukrajini i Rusiji, a mnoge od njih su tamo i bukvalno podivljale.

Službenice i sekretarice nacista visokog ranga, kao lepa Lizolote Majrer, po bestijalnosti su se izjednačavale sa šefovima. Čak i kada su oni iz zabave priređivali lovove na snegu u kojima su "divljač" bili Jevreji, tu su bile i žene koje su ubijale.

Lizel Vilhaus, udata za komadanta logora, vežbala je gađanje vatrenim oružjem sa balkona na logorašima kao metama; Vera Volhauf, supruga esesovca u Poljskoj i u to vreme u drugom stanju, s mužem je predvodila kaznene ekspedicije. Sa bičem u jednoj i puškom u drugoj ruci hitala je da dokusuri nesrećnike koji su izmakli masovnom pogubljenju.

Nacistička Nemačka je propagirala "zdravu nemačku porodicu", dok su se iza paravana dešavala brutalna ubistva iza kojih su često stajale žene

U Ukrajini, mlada sekretarica Johana Altfater (22), poznata kao “Frojlajn Hana”, specijalizovala se za ubijanje male dece: obilazila je dečije bolnice i bacala s balkona pacijente po izboru, nudila im slatkiše da bi im pucala u otvorena usta ili bi maloj deci razbijala glavu o zid. Po surovom i svojeručnom ubijanju mališana bila je poznata i Jozefine Blok, supruga gestapovca i majka nekoliko dece.

Ovde navedene žene bile su, međutim, među malobrojnim koje su platile za svoja zlodela. Većina je posle rata glumila bespomoćne žene, za sve krivila muškarce i izvukla se posle saslušanja.
(Blic)